poetry

Życie bardzo skomplikowane ostatnimi czasy. Ale mam nadzieję, że już wszystko idzie na prostą...

Polubiłem bardzo poezję ostatnimi czasy (wiem, to dziwne szczególnie w moim przypadku), ale to co piszą John Wilmot czy William Blake jest po prostu genialne. To jest poezja przez duże "P", a nie takie gówno jakie u nas pisują pismacy narodowi.

Sam stworzyłem nawet wiersz (nad brzegiem Wisły ! ), którym chciałbym się z Wami podzielić. Wbrew temu co może się wydawać jest on dość poważny i w sumie... trochę smutny.

Wiem, sam nie lubię czytać poetycznych wypocin na innych blogach, ale sprawdźcie to :)

oda niespełnionej duszy

Jebać to i jebać tamto

Mówiąc szczerze w dupie mam to

Bo choć piszę piękne wersy

Zawsze znajdzie się ktoś lepszy

A choć dam chujny poemat

Wtem powiedzą, że to ściema

Że nieprawdę ja w nim mówię

I że sam już się w tym gubię

Rymy same częstochowskie

Jakbym zamieszkiwał wioske

I prostackie i rubaszne

I chujowe i też straszne

Na poziomie przedszkolaka

Jakbym wczoraj zeszedł z krzaka

Nie mów lecz że cię nie wzruszy

Oda niespełnionej duszy