Dwa stęsknione dni powodują to, że pragnę jutra, że chcę przyodziać się w Ciebie i móc do woli opowiadać Ci o wszystkim, o sobocie, imieninowej sobocie, imieninowych zdjęciach, śmiechach i meczowej kawie, o niedzieli, beztrosce rowerowej, o słońcu i makach na polu, tak czerwonych jak barwa zakochanego serduszka. Mojego, uwierz mi. Nie będę już nerwowo patrzeć na telefon, pisać i dzwonić co chwilę, będziesz obok, na wyciągnięcie ręki i będę się uśmiechać do Ciebie. Razem będziemy łapać w dłonie słoneczne promienie i spacerować wśród letniej zieleni. Świat będzie jeszcze lepszy, zawsze jest lepszy, gdy jesteśmy My, Razem, Niepodzielni. Jeszcze tylko książkowy wieczór i ciepła noc przy otwartym oknie. Nie pomyślę o środzie i o tym co potem, uzbroję się w spokój, jakiego nie znam, a jakiego potrzeba w momentach jak te, po ogłoszeniu maturalnych wyników, w początku wakacyjnego lipca.