moja rąsia...  lubię to zdjęcie. delikatne rany,bo nie chciałam aby ktoś je zauważył. tak, super bransoletka. miałam ją tylko dlatego,że mi ją znajoma wzięła w weekend, i jej ją zabrałam w szkole. wiem, fascynujące. hehe. już po pierwszej rozprawie. czuje sie nijak. jestem cholernie zła na mamę. jezu, jak ona mogla tak nakłamać, i mnie tak oczernić w sądzie? no jak ? przecież w poniedziałek tak płakała jak mi skaładała życzenia. obie płakałyśmy... nieważne.. i tak jej nie obchodzę, tylko pieniądze najważniejsze. największy wróg na świecie, wrr... dzisiaj popisałam sobie poważnie z misiem. cieszę się,że pogadaliśmy sobie tak bez kłótni, i wyjaśniliśmy sobie parę spraw. jutro pyknie nam 37 tygodni... jestem nienormalna i co tydzień zaznaczam i tak od 31 stycznia. widzę to jak bardzo go męcze i jak traci siły przeze mnie. zmienił się, strasznie. nie chciałam tego przecież.. nas oboje zmieniło to niecałe 9 miesięcy. jeszcze troszkę i mam nadzieję,że wytrwamy razem cudowny rok. rook pełen łez, smutku, cierpienia, porażek,ale i szczęścia i uśmiechu. wiem,że to przeczytasz.. kocham Cie <3

poradzimy sobie, mamy przecież siebie.