#1

Cześć dziewczyny.

Chciało by się napisać że jestem tu nowa,ale nie..nie jestem. Właściwie to jestem tu od dobrych 4 lat i końca nie widać.

Wiecie...błędne koło. Ledwo schudnę że może zaczynam wyglądać jak człowiek i znowu sobie pozwalam.

Nie będę Was tu zamęczać co się działo przez te 4 lata.

Krótko mówiąc; 4 lata temu z wagi 59/159cm w 3 miesiące spadłam(oczywiście najgorszymi metodami,wymioty,godówki,przeczyszczacze,300kcal itp) do 50/163 (tak co najdziwniejsze urosłam przy tym) wszystko cacy,później oczywiście jojo i znów to samo. Przez 3 lata ciągle wzloty i upadki. W tym roku w kwietniu wizyta u dietetyka, z wagi 66/165cm spadłam do 60(w lipcu) tylko i wyłącznie na zdrowym odżywianiu(dodam tylko że nigdy nie chodzilam głodna i sportów za specjalnie też nie uprawiałam). No tak,ale wakacje jak to wakacje, tu zimne piwko tu imprezy,jedzenie i nie żałowałam sobie niczego.

Na dzień dzisiejszy ważę.....69kg przy moich niewielu 165cm wzrostu.

Dodała bym zdjęcie,ale jest mi tak cholernie wstyd.

Nie wierzę że byłam w stanie się tak zapuścić.

Codziennie sobie obiecuje że coś zmienie i codziennie jest to samo.

Dzisiaj?

Ś; Płatki owsiane na mleku/wodzie+łyżka brązowego cukru+cynamon+5orzechów laskowych

IIś; 2 gryzy bułki z makiem

obiad; Barszcz czerwony bez ziemniaków i bez tłuszczu(rodzice dalej gotują pod diete jako ze sie jej trzymają) +jedna kromka żytniego chleba+warzywa

K; Owsianka na mleku+banan+orzechy

wieczorem jeszcze ten nieszczęsny redds. 

Dużo wiem...ale nie mogę z dnia na dzień odstawić wszystkiego bo wiem jak to sie skonczy.

Wiem że bycie tu w jakiś sposób mnie zmotywuje jak kiedyś, że nie zawiodę,no i mam nadzieje że będę mogła być również dla kogoś wsparciem.

Wracam z podkulonym ogonem,kolejny raz.

Tak bardzo się nienawidzę.