w kolorach rasta lekki chillout

Zdjęcie ławki koło mojego byłego gim. Sama wyrzeźbiłam dłutem :D Zdolna ze mnie bestia :[luzak] Humor mam w kolorach rasta. Podejście do życia. Sposób patrzenia na nie. Muzykę w głośnikach mam rasta. W sercu też mam muzykę rasta. Jest mi fajnie pozytywnie. Nawet wszystkie moje kompleksy się pochowały, wszystkie zmartwienia wyblakły, bo wiem, że kiedyś będzie lepiej:) Kiedyś będę może się lepiej uczyć, mieć rozleglejszą wiedzę w szkole i wiedzę życiową, będę bardziej empatyczna i tolerancyjna, bardziej wyrozumiała i uczuciowa. Kiedyś będę się częściej widywać ze znajomymi, mieć czas na nich, na treningi, na konie, na taniec, na mojego Ukochanego. Kiedyś może będę szczuplejsza, bardziej zadowolona z siebie, pozbędę się kompleksów, moje ciało nie będzie mnie obrzydzać i w końcu je polubię? Może kiedyś przestanę tak fanatycznie do wszystkiego podchodzić i zacznę akceptować rzeczy takie, jakie są, a nie takie, jakie chciałabym, żeby były? Może, kiedyś... Jak na razie chill out, atmosfera zjarania przy muzyce rasta. Błogo, mlecznie-bajecznie, jak kiedyś mawiałam. Na razie to jutro koncert, za tydzień koncert, życie toczy się od weekendu do weekendu, od spotkania z Nim do spotkania z Nim i jest dobrze. Może nie- dostatecznie. Mówią, że w każdej miłości są wzloty i upadki. Dlaczego ja nie doświadczam upadków, a same wzloty? Nie wiem, ale się cieszę z tego. Przeżywam apogeum miłości:*