Czarne i białe *.*

- Przy­tul mnie - pop­ro­siła i po­pat­rzyła na niego błagal­nym wzro­kiem. A on nie zas­ta­nawiając się długo objął ją czu­le. I tak sie­dzieli, nie pat­rząc na upływający czas. Nie mówi­li nic. Słowa nie były pot­rzeb­ne.

Życie tra­ci swój sens , gdy Ciebie nie ma blis­ko mnie, gdy jes­teś gdzieś da­leko, po­za za­sięgiem me­go światła promienia...

Nie re­zyg­nuj z nadziei, nie daj się po­nieść roz­paczy z po­wodu te­go, co się stało. Opłaki­wanie te­go, co nie wróci, co zos­tało stra­cone bez­powrot­nie, jest naj­gor­szą z ludzkich słabości.