gotuj się, kurwo, gotuj!

czuję, że wszystko zmierza ku dobremu, co być moze jest zapowiedzia jakiejs tragicznej w skutkach, niewykluczone nawet, iż smiertelnej, a juz w kazdym razie przewleklej choroby. inna perpektywa zabija wyrzuty sumienia, za to przywodzi na mysl nieszkodliwe szalenstwa, ktorymi sie lechce. może to acodin,  moze antybiotyk, bujna wyobraźnia lub lekkie uzależnienie od kofeiny, ale snie na kolorowo, snie logicznie.  snie erotycznie albo rozsadnie, co ciekawe, snie z fabułą i morałem, a to wszystko w kolorze. interpretuje i przetrwarzam nudna rzeczywistosc z krwista kropla wlasnych obsesji. preludium filmografii. dni otwarte marzen. szalenstwo w cenie zdrowia. moze wariuje, ale jak pysznie smakuje ta ciezka dolegliwosc.

za jakis miesiac okaze sie, czy moje marzenia sa warte nawet ten zlamany  grosz, ale jesli nie to wciaz moge marzyc. wszystko w przyjacielskim gronie. nie mam sily jednak na jakakolwiek porażkę. na kompromitacje. na biernosc.zbyt dugo czekalismy z podbijaniem swiata, chocby tego skromniutkiego, w którym bytujemy. nie wiem, czy jestem, jestesmy stworzeni do zmian, skazani na sukces - pragnę ggłeboko w to wierzyc - ale dzika potrzeba sprawdzenia sie góruje nad kazda inna. pożądam perfekcji wszystkimi komórkami mego ciala. i ja posiadę.

prawie od doby pozostaję pod permanentnym wrazeniem, jaki wywarł na mnie na poły francuskojęzyczny film 'Marzyciele'. Byc moze dla wielu ordynarny i wulgarny, wydumany, z przesadnie naciagana ideologia pseudoartyzmu, niechybnie jednak wpasowujacy sie w moja dosc wyuzdana i najwyraźniej 'brudną' estetykę.