Gdy tak czekałam i czekałam... w pewnej chwili przestało to być ważne.

I chyba znienawidziłam siebie za to co czuję, jak czuję i do kogo.

Wreszcie zrozumiałem, co to znaczy ból. Ból to wcale nie znaczy dostać lanie, aż się mdleje. Ani nie znaczy rozciąć sobie stopę odłamkiem szkła tak, że lekarz musi ją zszywać. Ból zaczyna się dopiero wtedy, kiedy boli nas calutkie serce i zdaje się nam, że zaraz przez to umrzemy, i na dodatek nie możemy nikomu zdradzić naszego sekretu. Ból sprawia, że nie chce nam się ruszać ani ręką, ani nogą ani nawet przekręcić głowy na poduszcze.

Nie chodzi o to, by się nigdy nie kłócić, ale o to, by zawsze umieć się pogodzić.

Szczęśliwych ludzi o pozytywnym nastawieniu do życia trudno wybudzić z ich świata marzeń i wolności, nawet gdy na horyzoncie śmierć kroczy.

Na świecie istnieje jedna rzecz warta życia: bezgranicznie kochać osobę, która bezgranicznie kocha Ciebie.

Najgorszy jest moment, w którym czekasz na coś i tak boleśnie nic się nie dzieje. I prawdopodobnie nic się nie wydarzy. A mimo to, Ty nie potrafisz przestać czekać.

Zapomnę dziś, że istnieje cokolwiek, co może mnie skrzywdzić.

Czuję, że umieram z samotności, z miłości, z rozpaczy, z nienawiści - ze wszystkiego, co może mi zaoferować ten świat.

Człowiek będzie zaciekle bronił błędów, które pokochał.