Trust me. Just Trust.

- cześć. - powiedział rzucając swoje słowa na wiatr. W oczach nie było już jego dawnego błysku i zabawy. Ale każdy dorasta. Nie wpływamy na to. 

-cześć- powiedziałam. Mój głos brzmiał niczym stu procentowa nadzieja na dalszą rozmowe. Niby obojętny ton ukazywał moją chęć do dalszej rozmowy. Czekam aż coś powie. 

- jak tam u ciebie. - nawet bez najmniejszego zainteresowania. Powiedział od nie chcenia. Łzy staneły mi w oczach więc nie odwracałam się. Siedział obok i oboje patrzeliśmy przed siebię. 

-wszystko w porządku. Wiesz szkoła, dom. a u ciebie ? - powiedziałam z rozczarowaniem w ustach i goryczą w gardle. 

- Też. Wiesz ostatnio myślałem że chcę na serio odnowić naszą straconą przyjaźń- straconą, pomyślałam. Jednak wie że niegdy nie będzie jak było ale chce sprobować. Skoro on to wyznał może też powinnam wyznać ? 

- na prawdę,to dobry pomysł- powidziałam odwracając powoli głowe gdzie czekało mnie jeg spojrzenie.

- dlaczego płaczesz ? - powiedział z troską i zainteresowaniem w głosie. 

- bo przeszłość mnie okradła.- wstałam i odeszłam. Wstał i poszedł za mną w końcu odwróciłam się i nasze spojrzenia się spotkały. 

- mnie też. - szepnął z czułością i chwycił za ramię. A więc chociaż tęsknił. otworzył butelkę whiskey i wziął kilka łyków. dał mi i z dziwną subtelnościa połkam z 4 łyki.

- myśle że musimy częściej się widywać- powiedziłam czując że to błąd.

- dla ukochanej wszystko. - spojrzałam i pocałował mnie namiętnie na środku polany w złote , jesienne popołudnie. 

- kocham Cie.