dzien #15

And now I'm lost in conversations, but I'm not being heard. 

Piatek 30/01-2016

Szkola byla masakrycznie nudna, doslownie, ale przynajmniej zaczelam pisac wypracowanie z angielskiego, wiec to juz cos. Po szkole odebralam paczke, przyszedl prezent dla mamy, ladnie go zapakowalam i mam nadzieje ze jej sie spodoba. 

Pogoda byla dzisiaj okropna, padal desz, wial zimy wiatr, i nie chcialo mi sie nawet na chwile wychodzic z domu..

Mama dzisiaj troche zaskoczyla mnie wiadomoscia. Denerwuje mnie to ze ona tak wiele odemnie oczekuje. Ok, rozumiem ze mam juz 18 lat, ale to nie znaczy ze jestem w stanie placic moje wszystkie rachunki i dorzucac sie do ich. Pomagam, staram sie jak moge, ale to wcale nie jest takie proste. Potrzebuje pracy, koniecznie!

Caly wieczor spedzilam na ogladaniu jakis dzieci grajacych w gre, i serio, nie wiem jak to zrobilam ale zaraz jest 1;30... W sumie, co mi szkodzi, i tak nie moge jutro sie wyspac. 

Jutro rodzice ida na impreze, wiec bede wkoncu sama w domu, ale odwiedza mnie kolezanki wiec mam nadzieje ze wieczor spedze lepiej niz dzisiaj, no i ze pozniej szybko zasne, byle by juz te dni mijaly jak najszybciej.

Mam ochote zapalic przed snem, wiec zrobie to i lece spac, dobranoc. 

To my za tydzien mielismy o tej porze trzymac sie za rece i tanczyc.

Granatowa welwetowa sukienka, szary garnitur, granatowa muszka, biala koszula. 

Tak mi przykro ze straciles swoja szanse na studniowke.

Mam nadzieje ze chociaz komus bedziesz mogl towazyszyc w ten dzien.

Za rok, moze dwa, naprawde zalezy mi na tym bys to przezyl. 

To boli, cholernie.