zacznę bez zbędnych wstępów dzisiaj. Ostatnio siedziałam w pracy i tak sobie pomyslałam o tym co dalej bedzie....

teraz też o tym mysle... głupie troche ale ludzie gnają za kasą, za lepszym życiem i ja zrobiłam to samo..

dostałam sie do pracy w pkp intercity do jednego z lepszych pociągów w polsce i jestem sama z siebie dumna :D, mam fajna ekipe w pracy i czas tak szybko leci i ogólnie to jest git..., teraz pozostaje pytanie co z zyciem prywatnym?? nie wiem sama... jakiś czas temu przez głowę przeleciała mi taka myśl że wale za sobą wszystkie mosty tym wyjazdem i że kiedyś wróce i nie bedzie nikogo z kim mogłabym podzielić swój wolny czas....  że wszyscy sie pochajtają i ja zostane na koniec , moze zabawne ale otwierają mi sie oczy że przecież za bardzo nie pasuje teraz do mojego trybu życia facet.... za dużo pracy i za mało zobowiązania.... trudno, życie takie już jest.... teraz napisze troche o swoim zajęciu, więc jeżdze sobie w pociągu intercity i jestem kelnerką i jest fajnie, troche przemęczenie daje sie we znaki ale co mnie nie zabije to mnie wzmocni :). siedze czasami przy oknie i patrze na to jak mijam miejsca znajome tak bliskie domu i miejsce które kiedyś było dla mnie ważne, albo inaczej, gdzie miałam kogoś ważnego i myśle wtedy żeby zatrzymać pociąg pędzący 160km/h i wysiąść ale w pewnym momencie realnie myśląc to nie mam po co z niego wysiadać i chyba z każdym jednym moim 2 tygodniowym wyjazdem będę miała coraz mniej powodów żeby tu wracać. sama nie wiem co zrobić ze swoim życiem... jaką droge wybrać?? dobija mnie to że kiedyś zostane może sama, teraz są jeszcze znajomi ale ich też zaczyna robić sie coraz mniejsze grono bo nie mam czasu, coraz częściej brakuje mi czasu na wszystko... a co bedzie za pół roku?? heh .... tu nie ma miejsca na zmysły bo to życie....