What to do.. great question.

Wszystko idzie jak powinno isc. Prawie wszystko, brakuje mi jednego w zyciu, tego przyjaciela ktorego mialam.

Brak kontaktu od dlugiego czasu juz. Czesto wieczorami chce napisac, zadzwonic, probowac pogadac, ale musze walczyc z sama soba zeby sie powstrzymac. Najtrudniejszym wyzwaniem jest walczenie ze samym soba, nie lamac sie, nie dac sie. Tylko trzeba pamietac zeby podczas tej walki, nie oklamywac samego siebie. Denerwuje ostatnio juz sama siebie, oklamuje sie caly czas, oklamuje innych mowiac ze wszystko jest zajebiscie jak nigdy, nic nie jest.. Ale jak mam odpowiedziec na 100 innych pytac potem to pasuje. 30% ludzi cieszy sie ze masz problemy a 70% ludzi ma wyjebane. - Cala prawda, wiec po co komus sie zwierzac? Lepiej zatrzymac dla siebie wszystko co meczy, co chcemy wyrzucic z siebie, bezpieczniej dla nas, jedyny sposob zeby sie ochronic. Ciezko jest siebie odzwyczaic od czegos do czego przywykles. Przywiazujac sie za szybko do ludzi najczesciej jedyne co nam zostaje to rozczarowanie. Czemu ludzie na ktorym nam zalezy tak zadaja nam bol. Czemu ludzie wogole sie rania. To nie swiat jest dziwny..to ludzie sa dziwni. Czasami uciekamy od rzeczy, ludzi ktorych sie obawiamy, boimy sie byc zranieni. Dlatego wybieramy sciezke zyciowa taka sama jaka ja wybralam. Sciezka samotnosci, bez zbednych ludzi, bez milosci, bez rodziny.  Czesto sie zastanawiam czy to co robie jest wlasciwe. Myslalam ze nie da sie tak pogubic, suprise jednak da.  Nie ufam sama sobie, bo nie wiem kim juz jestem. Ludzie mnie zmienili, pod ich wplywami stalam sie zimna, oschla i arogancka dziewczyna. Jestem za bardzo szczera-zla cecha, ale za szczerosc nie bede przepraszac. Znikam w kazdy weekend, wyjezdzam daleko od domu, odpoczac, walczyc ze soba, po to zeby latwiej mi bylo poprostu olać.

Czasem tak nam zalezy na kims, ze nie zauwazamy ze tej samej osoby juz dawno nie ma.

Wiec jutro sroda, czwartek i wyparowuje daleko odpoczac, wylaczyc telefon, nie miec zadnej mozliwosci zadzwonienia czy napisania