O6.

CZĘŚĆ SZÓSTA.

Zaraz, zaraz. Czy ja właśnie przed chwilą całowałam się z największym egoistą, bufonem i babiarzem w szkole?! Boże, i jeszcze w dodatku mi się podobało! Co się ze mną dzieje? Przecież ja go nawet nie lubię. Czyżbym spadła tak nisko..? Była tak zdesperowana, żeby... DOŚĆ! Muszę stąd spadać. Natychmiast. Muszę... muszę stąd zniknąć w tym momencie.

Z piasku podniosłam swoją torebkę i ruszyłam biegiem przed siebie. Przemek poderwał się zaraz po mnie, ale ja przyspieszyłam.

- Ada, zaczekaj, do cholery! - krzyknął, gdy nie umiał mnie dogonić.

Nie chciałam tutaj być, nie chciałam z nim wychodzić, nie chciałam żeby doszło do czegokolwiek! A jednak stało się. 

Już widzę te wszystkie kompenatrze i spojrzenia zarezerwowane tylko dla mnie. Bo przecież Przemek nie przepuściłby takiej okazji. Zacznie się chwalić tym, że w jakiś sposób "zaliczył" kolejną dziewczynę. Nie wykluczone było to, że zkoloryzuje tą opowieść.

W co ja się wpakowałam... 

Po kilku minutach sprintu byłam pod drzwiami domu. Gdy się zatrzymałam zaczęło mi pulsować w głowie. Pewnie z wysiłku, alkoholu w organizmie. Na pewno z nadmiaru wrażeń. Czułam zbliżający się ból głowy.

Jedyne co chciałam teraz zrobić, to położyć się w łóżku i zasnąć. Przespać kilka dni, a najlepiej miesięcy. Obudzić się w wakacje. Ta, marzenia są piękne.

Drżącymi rękami otworzyłam torebkę i zaczęłam szukać kluczy. Zauważyłam, że nie mam telefonu. Nie pięknie, jeszcze tego mi brakowało! Westchnęłam z irytacją i wyciągnęłam pętlę kluczy. Otworzyłam drzwi i weszłam do środka. Zdjęłam szpilki i poszłam do kuchni. Nalałam sobie szklankę wody, którą wypiłam za jednym razem. Ruszyłam do swojego pokoju. Tam zdjęłam z siebie marynarkę i tą wstrętną obcisłą sukienkę, w której nie lubiłam chodzić. Zamieniłam ją na moją ulubioną luźną koszulkę i spodenki. 

Zmęczona wdrapałam się na łóżko, położyłam się i zamknęłam oczy. Rozmasowałam bolące skronie, co przyniosło lekką ulgę. 

W którym momencie zapomniałam o tym, jaki jest Przemek? Wtedy, gdy zaczął mi prawić komplementy, które wydawały mi się szczere? Wtedy, gdy mu w nie uwierzyłam i chciałam się dobrze bawić, razem z nim? A może wtedy, gdy wstawił się za mną w tym klubie? W którym momencie mu zaufałam? Pewnie wtedy, gdy zamroczył mnie alkohol. Alkohol. To przez niego Adam zaczął się do mnie dobierać, to przez niego oberwał. A właśnie, ciekawe co się dzieje z Aśką? Jak ona się bawiła? Mam nadzieję, że Filip nie wykręcił jej żadnego numeru, bo inaczej chyba go poćwiartuję. Niestety w najbliższym czasie nie dowiem się co u niej, bo zgubiłam telefon. No właśnie, jeszcze telefon! Rodzice napewno się wkurzą, przecież niedawno mi go kupili.

Tyle rzeczy do zrobienia, tyle pytań bez odpowiedzi, a mi tak bardzo chce się spać... Jeden baran, drugi baran...

Zasnęłam przypominając sobie cudowny pocałunek Przemka..

~*~

Sala balowa jest ogromna i cudownie ustrojona. Jest pełno ozdób, ale to wszystko jest zrobione z umiarem i klasą. Nigdy wcześniej nie widziałam czegoś takiego. Kobiety są ubrane w piękne, długie do samej ziemi, bufiaste suknie. Niektóre mają falbany, inne są zwykłe, proste. Mężczyźni mają na sobie czarne smokingi. Na szyi mają muszki, a w kieszonce kolorowy kwiat, który włożyli tam według swojego uznania. Ja jestem ubrana w prostą ale piękną, kremową sukienkę. Na rękach mam długie białe rękawiczki. Włosy mam upięte w ciasny kok, ale niesforne loki i tak robią to co chcą i wychodzą z niego, co wygląda jakby fryzura była wczorajsza, ale nie przeszkadza mi to, wręcz przeciwnie. Na twarzy, tak jak wszyscy zgromadzeni, mam maskę. Nikogo tutaj nie znam. Może dlatego, że wszyscy mają maski, a może dlatego, że jestem w niewłaściwym miejscu..

Włączono muzykę. Mężczyźni i kobiety podobierali się w pary i teraz subtelnie wirują w tańcu. Ja zostałam sama, jedyna bez pary.. Skuliłam się w kącie i przyglądałam się jak inni tańczą. Jak panny zalotnie uśmiechają się do panów, a ci zaś są w niebowzięci ich zalotami. 

W pewniej chwili poczułam na swoim ramieniu czyjąś dłoń. Uniosłam oczy, aby sporzeć kto to. Mężczyzna, uśmiechał się do mnie i ręką wskazał parkiet. Skinęłam głową i po chwili byłam prowadzona w odpowiednie miejsce na sali. Jedną rękę położyłam na ramieniu nieznajomego a druga pozostała w jego ręce tworząc ramę. Mężczyzna zaczął mnie prowadzić w tańcu, a ja mu się poddawałam. On dytkował warunki, a ja na nie przystawałam. Lekko i z gracją wirowaliśmy w tańcu przez cały bal.

Pod koniec nieznajomy ujął mnie w pasie i poprowadził na zewnątrz. Poszliśmy na spacer. Przez całą drogę milczeliśmy.

- Kim jesteś? - zapytałam przerywając milczenie.

Wtedy spojrzałam w jego oczy i już wszystko wiedziałam...

~*~

Przetarłam dłońmi zmęczone oczy i spojrzałam na zegarek. Dochodziła 15. Niechętnie wstałam i potruchtałam do łazienki. Rozebrałam się i weszłam pod prysznic. Woda działała kojąco na moje postrzępione nerwy. Stałam chwilę oblewając się ciepłą wodą, ale po chwili zaczęłam się myć. Chciałam z siebie zmyć cały brud wczorajszej nocy. 

Po godzinie wyszłam z łazienki i poszłam do pokoju. Ubrałam jakąś szarą koszulkę, która sięgała mi po połowy uda, na nogi naciągnęłam czarne zakolanówki i zeszłam na dół. Musiałam się pokazać rodzicom i coś zjeść, bo niemiłosiernie burczało mi w brzuchu. 

Spodziewałam się, że w kuchni zastanę rodziców, ale zastałam tylko liścik, na którym było napisane "jesteśmy u babci". 

Nawet dobrze, że ich nie ma - pomyślałam. Zrobiłam sobie tosty i już zaczynałam je jeść, gdy do drzwi zadzwonił dzwonek. 

Serce zaczęło mi bić szybciej..

Kochani! Chciałabym wam polecić blog pewnej pani (KLIK), która zajmuje się opisami. Ale nie tylko ; ) Jeżeli ktoś ma jakikolwiek problem, jestem pewna, że ona wam pomoże. Dlatego wchodzimy do niej, bo jest warto! ; ]

A ja dziękuję wam za wszystkie komentarze i kilknięcia "fajne" ; )

Jesteście wspaniali :*