Dodano: 5 LIPCA 2020
Prawie miesiąc temu skończyłam 22 lata.
Pewnie nie ma już tu nikogo, kto pamieta 14-letnia mnie pojawiająca się tu codziennie z bilansami.
8 lat minelo, jestem zupełnie inna osoba, a jednak cały czas jest we mnie jeszcze bardzo żywa przeszłość.
Zycie mija mi w beznadziejności. Niby tyle powodów do radości, a jednak nieustannie wszystko widze w czarnych kolorach. Leczę się psychiatrycznie (w koncu, to powinno się wydarzyć już lata temu) i jasne, leki pomagają. Nie mam mysli S. i codziennego załamania. Ale jakby się mnie ktoś spytał, hej, chcesz się urodzić? to nie pchalabym się na ten beznadziejny świat.
Chciałabym tu kiedyś przyjść, napisac słuchajcie, da się, jestem szczęśliwa, kocham siebie i życie, jak mi się udało to każdemu sie uda! . Ale z każdym rokiem mojego zycia tracę te wiarę coraz bardziej...
Komentarze
cymamon
~qwerty14
Hej! Jestem! Myślałam o Tobie ostatnio, pamiętam Cię Julia, dopiero 22 lata, ja zaraz 29.. Nie wiem czy Ty mnie pamiętasz, wiecznie za chuda, 42-45kg, nic się nie zmieniło z moim ciałem, stoję w miejscu, ale to nie koniec świata :) A Ty się nie poddawaj, bądź silna i wierz w siebie, bo jesteś niezwykle inteligentą i uroczą osóbką :*
12/08/2020 11:05:32
enlivenedangel
Nie mogę niestety powiedzieć, że każdemu się uda, ale mogę być żywym dowodem na to, że się da. Trzeba w to uwierzyć i zacząć dostrzegać piękno świata i siebie... I tego życzę każdemu kto zmaga się z tym gównem z którym ja się zmagałam, żeby pewnego dnia obudzili się i zaczęli naprawdę żyć w świecie który nagle stał się bardziej kolorowy, bardziej pachnący, bardziej szczęśliwy... *przytulam*
05/07/2020 11:15:48
