Ostatnie zdarzenie skłoniło mnie do tej rozkminki. Czymże jest nasze życie wobec wieczności? Co możemy dokonać w ciągu załużmy średnio 75 lat? Odejmijmy 10 na pierwszy rozwój i nauczanie, zostaje 65. Odejmijmy następne 10 ostatnich w których możemy już nie być na tyle silni = 55. 55 lat dużo czy mało? Wystarczająco dużo czy mało aby spełnić się zawodowo, założyć szczęśliwą rodzinę i osiągnąć wyżnaczone sobie cele? Czy można osiągnąć to wszystko w ciągu 55 lat? Moja odpowiedź brzmi tak. Jeśli będziemy traktowali każdy dzień jak dar od Boga, jeśli w każdnym dniu postaramy się być lepszym człowiekiem. Nie tylko wobec innych, ale przede wszystkim wobec siebie. Praca jaką włożymy w swój rozwój powinna być pracą satysfakcujnącą nas, a nie ambicją np. rodziców. Często da się usłyszeć "zmnień się dla mnie". Uważam, że nikt nie powinien nam narzucać sposobu w jaki mamy się zachowywać (oczywiście w granicach rozsądku-nie popadajmy w skrajości). Jeżeli komyś się nie podoba fakt, że jesteśmy za grubi, to ten problem leży w jego głowie nie w naszej. My nie musimy biec na siłownię żeby podpasować się pod innych. Ta osoba może nie świadomie próbuje podpsować nas pod swój ideał ułożony gdzieś tam w głowie. Nie akceptuje nas ze wszystkimi zaletami i wadami, próbuje zrobić z nas wymarzoną partnerke/partnera/córkę/syna. Nie zmieniajmy się dlatego bo ktoś tak chce a ja tą osobę kocham więc zrobie to dla niej. W przypadku odejścia takiej osoby nie mamy ani jej, ani przede wszystkim SIEBIE.