a czemuż to?

co to za stan: 

czytam książkę, ale kompletnie nie mogę się skoncentrować. Myśląc, że to wina książki, biorę gazetę i jest to samo;
więc włączam sobie telewizor, i nawet mi się nie chce szukać kanału który jest wykupiony więc tak sobię siedzę i patrzę jak śnieży;

muszę się uczyć na zaliczenie a tylko rzucam okien na bałagan i idę znowu coś przekąsić;

kiedy już moje otępienie sięga zenitu i włączam bąbelki, to nawet mi się nie chce nimi strzelać i zostawiam to tak, jak leży;

kiedy jest tyle ciekawych rzeczy do zrobienia a ja karmię chomika ziarenko po ziarenku do pyszczka.

kiedy mam wrażenie że czegoś zapomniałam i rozglądam się, o co chodziło, ale to nie jest materialne

ale mimo wszystko chodzę bezmyślnie mając jakąś dziwną nadzieję że to się zaraz znajdzie-

i w ogóle łapię się na jakichś odruchach, które dawno są przedawnione i nikogo nie obchodzą i nie obchodziły

i cholera by mnie normalnie wzięła, ale wyłączyłam myślenie 

nawet żart o garbatym mnie nie śmieszy

nie rozumiem filmu w kinie i nie wiem o czym do mnie mówicie. jednocześnie nie cierpię na zaburzenia snu. po prostu się odłączyłam