Co raz bliżej... sobota... aaaa

Na zdjęciu ja i Inczuan z dawna temu.

Dzisiaj treniol na Inczu.

Na początku katastrofa! Poprostu nic nie szło  -  było strasznie.

Ale potem było lepiej. W sumie zaczęło się od bryknięcia a potem to już z górki. Zywo i do przodu.

Poskakaliśmy sobie tą standardową kopertke z kłusa i stacjonatke z 65-70cm. Był taki moment kiedy pan Andrzej podwyższył tą stacjonatke a myśmy z Inczem tak blisko pod podjechali i ojeju xD nagle się taka wysoka zrobiła że poprostu zawał na miejscu. Ale potem było fajnie xD Podobało się.

Na końcu to skakaliśmy już sekwencje - kopertka z kłusa + ta stacjonatka. No i było bardzo fajnie. Kłus też był w miarę - tzn. taki porządny - ale to dopiero tak pod koniec czy jakoś tak. No ale cóż. Aż tak tragicznie nie było.

Teoretycznie jeszcze żyje. Ale tylko teoretycznie bo z praktyką jest troszq gorzej.

Na dworze zimno i pada. Brrrrr. Dzisiaj jak wracałam do domu z Sopotu to myślałam że zamarzne czekając na SKM a potem jeszcze na autobus. Było ciężko.

Odznaka, odznaka - zbliża się nieubłaganie. Na samą myśl w żołądku mi się przewraca, nie chcę wiedziec co bd potem. Już wiem na kim jade. Tzn. może nie dokońca bo może się cos w kwestii skoków zmienić. Tak więc jadę na Inczuanie skoki, a na Araku ujeżdżenie. Hmm może być ciekawie choć p. Andrzej stwierdził że lepiej trafić nie mogłam. Ja też mam nadzieje że z Arakiem się dogadam... i że wsiąde na niego troche wcześniej niż na 10 min przed odznaką. No ale nvm. Dodatkowo liczę, że mnie Ewa gdzieś tam nie zabije za Arusia.

Nie no będzie dobrze - MUSI!!!!!

Lece.

Do historii i do pytań.

W piątek nie idę do szkoły i jade sobie na kunie. I p. Magda powiedziała że mam przyjechać jak się wyśpie. Tak więc jest super.

A jutro... no jutro to nie wiem czy w budynku szkolnym wyląduje... heh...

Na razie.