Strach

Całe ciało mi drzy. Tak bardzo boje się włączyć life że usłyszę coś o czym myślę ale nie chcę wiedzieć że tak właśnie jest. Bardzo wstydzę się swoich obaw. Nawet chciałam się nimi podzielić ale w obliczu całokształtu mojej osoby uświadomiłam sobie jak bardzo jest to głupie i nie potrafię tego zrobić. Obiecałam że będę mówić mniej zaczynam od dzis, od teraz. Nikogo to nie obchodzi. Oprócz mnie zupełnie nikogo. Więc jakie mam prawo obarczać tym kogoś ? Zaufanie tracę zaufanie.

dałam się wykorzystać. Nie mogę o tym zapomnieć. Mam wrażenie że to mnie definiuje. Im bardziej pragnę się tego wrażenia pozbyć tym mocniej do mnie przywiera.

Jak bardzo może być naiwnym ? Jak mocno wierzyć w prawdziwość czyich słów? mam wrażenie że wiem.

Nie potrafię się tego pozbyć.

Smutek wciąż wraca.