Dzieciństwo. Taaaki piękny czas. Taaakie beztroskie życie, taaaaka nieświadomość... Co się wtedy liczyło? Zabawa, pierdzioszki w brzuch robione przez któregoś z rodziców, podrzucanie do sufitu - im wyżej tym lepiej, plac zabaw, a gdy miało się 5 zł było się najbogatszym na świecie... A jedynym zmartwieniem był szlaban czy niechciany prezent na urodziny. Ilu wtedy miało się znajomcyh, jakie te znajomości były bezinteresowne... A nieświadomość i naiwność były piękne... Piękne, bo życie było łatwiejsze, Nie trzeba było tyle rozumieć. Tyle się martwić. Tyle rozmyślać. Zero nerw... Zero stresów... Jak zmieniało to się z czasem?... Ewoluowały nasze potrzeby, problemy, zabawy... Od pierdzioszka w brzuch poprzez lalki i gumę do skakania aż do wypadów ze znajomymi i melanżach z alkoholem. Od tego, że rodzice nie chcięli nam kupić batona czy upragnionej zabawki, przez pierwsze podwórkowe kłotnie, które kończyły się słowami "jesteś u mamy" i pierwsze rozterki miłosne po problemy rodzinne, finansowe, może i psychiczne... Zdajemy sobię sprawę z coraz większej ilości rzeczy... Coraz więcej rzeczy nie możemy pojąć i staramy się to zrozumieć, rozmyślamy nad tym... Coraz więcej rzeczy przestaje nas śmieszyć a zaczyna przerażać... Ale jedno wydaje mi się ciągle takie samo... Na tak mało rzeczy mamy wpływ, tak mało jesteśmy w stanie zmienić w pojedynke, przynajmniej w naszym kraju, jesteśmy bezradni... Sprawy ciągną się za nami latami, ludzie którzy nas otaczają zmieniają się diametralnie, w końcu zostajemy sami, poznajemy nowych ludzi i wpadamy w błędne koło... Bo ilu ludzi zostaje z nami do końca?... Ilu jest przy nas zawsze?.... Na ilu można tak na prawdę liczyć?... To też się zmienia... Z wiekiem zmienia się liczba osób którym na nas zależy... Niestety, najczęściej się ona zmiejsza...  Co więc zostaje nam na końcu ?... Jak kierować swoim życiem?... Ile człowiek jest wart w tym wszystkim?... Co wpływa na człowieka i jego zmiany?.. Czy są w ogóle odpowiedzi a te pytania?... Tyle na dziś...