gdzieś po między marzeniem a rzeczywistością

- jesteś szczęśliwa ?

wypuszczając z ust tytoniową chmurę analizowałam wypowiedziane pytanie, rozkładałam w myślach zdanie na sylaby później literowałam słowo po slowie, aż po chwili do mojego mózgu doszło znaczenie tego zdania. czy jestem szczęśliwa. Zaciągając się po raz drugi, odświeżyłam definicje słowa szczęście i z trudem próbowałam odpowiedzieć na trudne dla mnie pytanie.

- pytasz czy jestem szczęśliwa, gdybym miała odpowiedzieć odrazu, powiedziałabym tak, jednak minełabym się z prawdą. Nie jestem, i przyznaję się do tego bo po prostu nie czuję tego. Codziennie szukam właśnie tego jednego elementu, który zgubiłam przy której wyprowadzce, jeszcze nie wiem przy której bo ułatwiłoby mi to poszukiwanie. Nie, nie jestem szczęśliwa. Brakuje mi czegoś bardzo, brakuje mi zapachów, myśli, wspomnień, brakuje mi siebie.Kiedyś potrafiłam o siebie walczyć, nie bałam się marzyć i rozmawiać z gwiazdami nad polnym strumykiem z głową w trawie byłam w stanie patrzeć na świat nieco przyjaźniejszym okiem i byłam wtedy szczęśliwa. Dzisiaj przyjeźdzając na tą dzieloną ławkę krążyłam w kółko oglądając miejsca w których zostawiłam szczątki mojego szczęścia. W tamtej chwili byłam szczęśliwa, odtwarzałam w glowie dialogi które przeprowadzałam z innymi przy poszczególnych ławkach, widziałam sceny, w których liczyłam się tylko ja i dana w tedy osoba. Wręcz czułam szczęście. Kończąć retrospekcję zdałam sobię sprawę ile to już lat i miesięcy mineło od momentu gdy właśnie te poszczególne uliczki uszczęśliwiały mnie. Na tą chwilę, siedzę właśnie na zielonej ławce, na której jeszcze nigdy z nikim nie siedziałam, z którą nie mam żadnych wspomnień, i przygnębiona faktem iż kolejny raz pozwoliłam aby moje rozwojenie jaźni znowu rozbiło mnie wewnętrznie spowodowało, że zaczynam rozmawiać sama ze sobą. 

Nie nie jestem szczęśliwa.

- wystarczylo odpowiedzieć tak/nie, po pierwszej linijce się zgubiłam. Zapalimy?

- pewnie.