z samojebek w kilblu się nie wyrasta :D Tak, nudziło mi się. Miałam bardzo imprezowy  maj. czerwiec będzie równie imprezowy.  Nawet popraw nie mam jakoś za bardzo, zatem lajtowy koniec roku się zapowiada, Miły czas. Gdyby jeszcze była ładna pogoda.... Remont w domu się rozpoczął. Zatem pierdolnik i syf ogarnął każdy kąt mego apartamentu. Łudzę się że prace zamkną się w tygodniu i że jaknajszybciej będę mogła posprzątać wszystko na błysk. Tak., doszłam do wniosku że lubię sprzątac. Wczoraj doszłam też do innych wniosków. Nieco poważniejszych. Zblazowana po imprezowej nocy (alenie na kacu) przeleżałam cały dzień w łóżku obserwując chwiejny lot Teresy. ( Teresa to mucha która zodomowiła się u mnie kilka dni temu i umila mi życie swym bzyczeniem, szczególnie w nocy). Teresa i jej marny byt sprowadził mój nastrój na iście refleksyjny. I wiecie co, dopiero wczoraj uzmysłowiłam sobie iż w życiu niczego nie można być pewnym, nie wszystko można zaplanować a tak naprawdę nic nie można zaplanować. może zdażyć się też tak że mimo to że czegoś bardzo pragniemy, coś bardzo kochamy w coś gorąco wierzymy będziemy musieli z tego zrezygnować. Albo będziemy musieli postąpić wbrew sobie i zrezygnować z czegoś co sprawia że żyjemy lub ktoś zrobi to za nas. Czy my to zrobimy że ktoś to zrobi lub zmusi nas do tego i tak i tak będzie to wbrew naszej woli. Tak. Świadomość że wszystko czego pragę mogę stracić w jednej chwili mnie przeraża. Chciałabym być w grupie tych osób które maja w życiu fart, wszystko idzie po ich myśli, nigdy niczego nie stracą a napewno nie to na czym im zależy i że będą żyli długo i szcześliwie i nigdy nie będzie im niczego brakowało. Wierzę że jestem w tej grupie! Ah, zapewne nikt tego nie przeczyta ale... na takie właśnie refleksje naprowadziła mnie spontaniczna Teresa.