To End The Rapture 

Yeah, we all agree, that we're lying to be free!

*ziew*


Tusze. Tusze, tusze, dwa tusze, używane po roku przerwy. A wiecie, jak to ślicznie na ścianie wygląda? :D


Już dawno po 26, czas leci szybko, fes f hui szybko... szkoda, że jak siedzę na macie albo polskim to tak się jakoś dziać nie chce.

Już dawno półtora miesiąca, już ferie, niedługo święta, blisko do wakacji, Gdynia <3 potem tylko przeżyć ostatni rok, matury i adios mój drogi zasyfiony Bytomiu. Zawsze pałałam nienawiścią do tego miejsca, z dnia na dzień coraz bardziej, a ciągle dochodzą nowe powody.

Za kilka godzin znowu poddam się pielęgniarce z igłą, meh, nigdy w życiu tego nie polubię... Potem mam nadzieję, że nie przeżyję rozczarowania, a potem nie pomylę adresu i poczta mnie nie oszuka, ekhm, ja tylko zbieram kody pocztowe moich znajomych. Padnę na ryj po powrocie do domku.

Słucham tak bardzo pozytywnej piosenki z tak beznadziejnym, acz kochanym wokalem, że nie mam pojęcia co się dzieje z moim słuchem, ale chyba się zatraca... mój gust mu radośnie akompaniuje w staczaniu się...
W końcu to mój ukochany zespół, jak mam tego nie kochać? :3

Tak w ogóle to wiecie, ja mam całkiem ciekawe piórniki... są takie cuda 3, w każdym można znaleźć baterie, rozbite szkło, jakiegoś węża czy inną kobrę, a za cholerę nie ma wkładów do cyrkla. Mam przed sobą tyyyyyyyle kółeczek do narysowania odręcznie, że już mi to wejdzie w krew i będę do końca życia rysować tylko kółeczka... idealne of kors. Oczekujcie nalotu artystycznych bałwanków!

W sumie to nie chce mi się siedzieć z tym dzikim shitem tu i teraz o 2:30 w nocy... audiosurfie, nadchodzę! :3