A oto dwie najcudowniejsze istotki na ziemi - Paula i Ania.

No i widać, że obóz matematyczny.

Za kim jak za kim, ale za Wami to będę tęsknić wybitnie mocno.

Już za Wami tęsknię, bo Was dawno nie widziałam. 

Jesteście przemądre, przepiękne, przekochane i w ogóle <3

Nie mam pojęcia, co ja bez Was zrobię... 

Mam nadzieję, że o mnie nie zapomnicie i nie będę musiała w ogóle tego rozważać.

Matura niebezpiecznie blisko.  

Równo za dwa tygodnie obiekt moich największych lęków - fizyka.

Jak się nie rozpłaczę na widok arkusza, to będzie dobrze. 

Na szczęście prezentacja już gotowa. 

I chociaż nieświadomie wybrałam obrzydliwie oklepany temat, jestem z niej nawet zadowolona.

Właśnie dostałam info od Marceliny jakie ważne osobistości są nakłaniane do zaglądania tu przez powalająco niemądre osoby buahaha

Żenada ;d

Święta minęły całkiem fajnie, nienudno.

Coś się szczęśliwie wyjaśniło.

Utopiliśmy z bratem mieszkanie.

Ktoś dał minimalny upust mojej specyficznej tęsknocie. 

I wyszło, że albo los sobie ze mnie jaja robi, albo odkryłam swoje przeznaczenie.

To jest śmieszne, ale i ciekawe zarazem.

Nie dalej jak półtorej godziny po dokonaniu odkrycia, że w tym kraju chyba nie ma spodni dla ludzi z moją dupą, spotkałam na dworcu sfrustrowaną Anię J. pytającą ze złością, dlaczego wszystko jest na nią za duże... 

No ja nie mogę.

Ciekawe czy moje dziewczynki zechcą jutro coś wypić, czy raczej wrócić do domu i się uczyć.

Ja to bym była za zalaniem na amen tych trzech lat.

Stanowiłoby to niezłe podsumowanie.

Jestem blondynką i nic, co głupie nie jest mi obce. 

Idę wkuwać teorię z fizyki.