4.

Rozdział 4.

Po zjedzeniu pizzy postanowili wyjść na miasto. Klara cały czas myślała o tym co zrobiła Kaja.

-Kochanie ciągle myślisz o Kaji i tym chłopaku ?

-tak . Myślę że jednak Mateusz powinien wiedzieć.

-rozmawialiśmy już o tym. To ona powinna mu powiedzieć.

-wiem. Ale nie mogę patrzeć jak będzie go oszukiwać.

-Skarbie, nie mieszaj się w to.

-Kuba to moja przyjaciółka.

-to co. Chyba potrafi załatwić sprawy za siebie ?

-znam ją trochę. i wiem że ona się nie przyzna. Zamiecie sprawę pod dywan.

-To nie znaczy że Ty masz to wyciągać na światło dzienne. To jest sprawa Kaji i Mateusza.

-Tyle że Mateusz o tej sprawie nie wie !

-Najpierw porozmawiaj z Kają. Potem z Mateuszem.

-może i masz rację. - ścisnęła dłoń Kuby i uśmiechnęła się. Szli przez miasto słuchając muzyki z telefonu. Klara uwielbiała spacery z Kubą. Uwielbiała chwile spędzane z nim. Dzięki temu chodź przez chwilę zapominała o problemach. Mogła choć na chwilę się odstresować.

-usiądziemy się tu ? -zapytał Kuba wstazując schody jakiegoś opuszczonego budynku na obrzeżach miasta.

-jasne. -powiedziała Klara siadając na jednym ze schodków. Kuba usiadł koło niej i mocno ją przytulił.

-Kocham Cię Malutka. -powiedział.

-Ja Ciebie też kochanie, nawet nie wiesz jak bardzo.

-Wiem jak bardzo bo ja Ciebie tak samo. -powiedział z uśmiechem i pocałował Klarę.

-Skarbie..

-tak ?

-dziękuję.

-za co ?

-za wszystko. Za to że jesteś, za to że mnie kochasz, że rozumiesz. Za to że nigdy nie zostawisz mnie w potrzebie, zawsze pomożesz. Nigdy nie wyśmiejesz. Dziękuję za najwspanialsze miesiące w moim życiu.

-Nie ma za co kochanie, ja będę zawsze bez względu na okoliczności.

-wiesz, że teraz każdy tak mówi. Że ' na zawsze ' trwa kilka miesięcy...

- u mnie ' na zawsze ' trwa całe życie.

Ciąg dalszy w następnej notce :)