Vale...

Smutno. Od paru lat siadałem o tej porze przy Liście Przebojów Programu Trzeciego (w skrócie LP3), najczęściej właśnie wtedy pisałem tu do Was. Wszyscy znajomi wiedzieli, że nie wolno mi przeszkadzać w piątek między 19 a 22. Siadłem dziś odruchowo i włączyłem radio - i nie ma mojej LP3 :( Czuję jakby cos odebrało mi cząstkę mnie, a ja nie zdążyłem się nawet pożegnać...

Jest taki stary kawał: "Hej, doktorku, boli mnie, jak tak robię". A doktor odpowiada, "To tak nie rób". To kiepski żart, ale jednak oddaje trochę prawdy życiowej. Jako ludzie nic nie poradzimy, że robimy coś odruchowo, że chcemy iść za naszymi instynktami, podążać za naszym przeczuciem, za naszymi pierwotnymi pragnieniami - bez względu na to, jak bardzo to może boleć. Trzymamy się nadziei, myśląc o jednym małym szczególe, o małej cząstce informacji którą otrzymujemy, która jakoś wszystko naprawi, sprawi, że będzie inaczej, że będzie dobrze, że zatrzyma świat przed nieuchronnym obrotem wokół osi. Tak zwłaszcza jest, gdy coś lub ktoś odchodzi. Wtedy prawdą jest, że naprawdę nie ma dobrego sposobu, żeby się pożegnać...

Jesteśmy z Wami - Marek, Piotr, Bartek, Helen... Lista ukształtowała część mojej duszy, była ze mną od 17 roku życia... z przerwami... Tak wiele mam wspomnień, książkę z autografem Pana Marka, płytę... ech... Nie wiem co powiedzieć... To tu usłyszałem po raz pierwszy Korteza, Darię Zawiałow, Krzyśka Zalewskiego, Organka, Riverside... i wielu, wielu innych... Siedzę teraz i piszę i czuję jakąś taką pustkę, którą nie wiem czym wypełnić... Chciałbym jakoś umieć poruszać się w czasie, być podróżnikiem w czasie... Póki co czekam z niecierpliwością na radio Nowy Świat - może ono pustkę wypełni...

Riverside "Time Travellers" ----------> right click!

"Pewnego dnia znajdziemy nasz sposób
Na odejście od drogi
Którą myśleliśmy , że możemy podążać
Dopóki nie znikniemy

Podróżując przez upadającą Ziemię
I obce kraje
Przetrwaliśmy
By wierzyć, że to nie jest koniec
To nie ten czas

Przenosząc niezauważenie 
poza cienie
Czekając na
Narodziny gwiazdy, za którą możemy podążać

Pewnego dnia znajdziemy nasz czas,
Uświadamiając sobie,
Że nasza historia
Zatoczyła pełne koło

Podróżując przez wszystkie wyschnięte morza
I obce kraje
Przetrwaliśmy
By wierzyć, że to nie jest koniec
To nie ten czas

Wyciągając nasze szyje do młodości
Wiemy, ze przebrniemy przez to
I możemy wrócić do lasu

Wróćmy do świata
sprzed 30-stu lat
I zacznijmy wierzyć, że to jest nasz czas..."