Placebo

I czas leci! To już 200 post! Całe wakacje prawie przeleciały - wiele zmian jak zawsze, nowi ludzie, których dopiero poznam, nowe rzeczy wokół mnie :) Nowe "czerwone" zamiast "niebieskiego" - bo to bardziej w moim stylu :D W tym roku urlopowo też mała zmiana - w wakacje nadal bez Tatr (tym razem Góry Świętokrzyskie i wreszcie Sandomierz) - ale nic straconego - Tatry jesienią to ostatnio nasze hobby! A już plany na przyszły rok snute (Karpacz? Bieszczady? Roztocze? Kto wie?). Teraz czeka mnie nowy rok szkolny, nowe wyzwania, nowe problemy - ale bez tego życie byłoby nudne. Ktoś kiedyś spytał mnie "Co roku uczysz tego samego! to nudna praca!". A, nieprawda. Może uczę tego samego, ale osoby po drugiej stronie się zmieniają, co roku inny zespół, oryginalni i zawsze będący wyzwaniem! I wierzę, że sobie z tym wyzwaniem poradzę!

Pomysł, że mózg może przekonać organizm, że fałszywe leczenie jest prawdziwe, nazywa się "efektem placebo". Mózg przewiduje wynik, a następnie przekazuje go ciału. A ciało reaguje tak, jakby podano lekarstwo, podczas gdy wszystko, co zostało podane,  to pigułka z cukrem. Badania wykazały, że w odpowiednich okolicznościach placebo może wyleczyć nawet do 72%, co czyni je tak samo skutecznym, jak niektóre leki. Tak więc w ten sposób kłamstwo staje się prawdą!

 Udowodniono, że to, w co wierzysz, może czasem decydować o stanie Twojego zdrowia - ba! - czasami może również determinować Twoje życie. A przecież to, w co wierzysz, może się zmienić w mgnieniu oka. To, w co wierzysz, jest dobre, czasem jest złe;  wierzysz, że czegoś  chcesz, wierzysz, że potrzebujesz, wierzysz, że jesteś w stanie coś zrobić... To w co wierzysz jest ważne - więc jeśli chcesz zmienić swoje życie, zmień to w co wierzysz i staraj się nie czekać z tym zbyt długo...

Zbieram powoli siły na to, co nadejdzie, bliskie osoby są zawsze obok mnie, wierzę, że to wystarczy. Uśmiecham się do siebie przy monitorze, kubek pełny herbaty stygnie powoli, słuchamy sobie teraz LP357, choć 20km od siebie, ale robimy to wspólnie, choć nie obok siebie. Ale zobaczymy się jutro. Wiesz, że głosowałem na "Skrawki" - i zamieszczę to tu teraz, choć to smutna piosenka - ale i tak ją uwielbiam!

Dawid Tyszkowski & Wiktoria Zwolińska 

"Skrawki" ------> click!

"Nie potrafię się pozbierać.
Potrzebuję Ciebie teraz.
 Ja nie kontroluję tego.
 To pieprzony przerost ego.
 Przecież wiem, to normalne.
 Czuję się tak nieporadnie.
 Zaciśnij mi ręce na krtani,
 bym więcej Cię już nie ranił."