3.

Następnego dnia obudził mnie oczywiście Grzesiek.

- Śpiochu, idziesz na śniadanie?

- Nooo zaraz.

- Zaraz to już będzie za późno.

- Cicho. Daj człowiekowi pospać.

- Dobra, sama się o to prosisz. - chwilę później poczułamna sobie wodę. Byłam cała mokra.

- Pogrzało cie?

- Idziesz na śniadanie?

- Nigdzie z Tobą nie idę. Wyjdź!

- Ej spokojnie. Złość piękności szkodzi.

- Wynocha! - wygoniłam chłopaka z pokoju. Przebrałam się i zeszłam na dół po śniadanie. Udawałam, że Grześka nie widzę. Wróciłam do swojego pokoju, usiadłam na łóżku i zaczęłam czytać książkę. Po jakimś czasie drzwi się otworzyły.

- Słyszałem, że macie kryzys z Zengim. - do pokoju wszedł Przemek.

- A ty pukać nie umiesz?

- Nie. - uśmiechnął się i usiadł na łóżku. - To jak?

- Nie mamy żadnego kryzysu.

- To czemu jesteś na niego zła?

- Już ci się poskarżył?

- Odwiedziłem go, spytałem o Ciebie, no i mi powiedział, że siedzisz u siebie bo jesteś zła.

- No zgadza się.

- Na prawdę jesteś na mnie zła? - usłyszałam głos Grześka, który wszedł do pokoju razem z bratem Przemka, Piterem.

- Na prawdę jestem na ciebie zła. - odpowiedziałam.

- A to dlaczego? - zapytał Piotrek.

- Bo odkąd poznałam tego idiotę ciągle coś mi się dzieje.

- Co ty jej zrobiłeś? - Przemek zwrócił się do Grześka.

- Nic. - odpowiedział i puścił do mnie oczko.

- A to Grzesio wam się nie chwalił jak się poznaliśmy? - zapytałam.

- Nie. - odpowiedzieli chórem bracia. - Ale chętnie się dowiemy. - dopowiedział starszy.

- A więc wasz kolega mnie potrącił, niszcząc przy tym moją lustrzankę, na którą sama musiałam zarobić no i obiecał odwieźć mnie do domu, a wylądowałam tu.

- Ale to chyba dobrze. Dzięki temu nas poznałaś - wyszczerzył ząbki Piotrek, na co wszyscy wybuchnęli śmiechem. Porozmawialiśmy jeszcze chwilkę, potem się przebrałam i pojechaliśmy na stadion, gdzie miał odbyć się sparing Unia Leszno - goście. Siedziałam w boksie Fredrika, on jako jedyny był tam normalny, przynajmniej tak mi się wydawało.

- Ty, Freddie. Co mi koleżankę podrywasz? - do boksu wszedł Grzesiek.

- Zazdrosny? - zapytałam.

- O ciebie zawsze. - podszedł i zamierzał dać mi buziaka w policzek, ja jednak się odsunęłam i strzeliłam mu lekko 'z liścia', na co Freddie wybuchł śmiechem.

- Jak wy się kochacie. - podszedł do nas Przemek. - Chodź, Hania. Poznasz chłopaków. - pociągnął mnie za sobą. Zapoznał mnie z kilkoma żużlowcami. Było bardzo gorąco, więc przed sparingiem poszłam do busa Grześka po wodę. Gdy wychodziłam z parkingu nagle poczułam na sobie wodę.

- Grzesiek! Już nie żyjesz! - krzyknęłam. Podbiegł do mnie jakiś chłopak i zaczął przepraszać po angielsku, jednak miał dziwny akcent. Zrozumiałam tyle, że to było niechcący, chciał tylko umyć swój motocykl. Po chwilii dołączył do nas Przemek.

- Hahahaha a tobie co się stało? 

- Nie pytaj.

- Hania poznaj Darcy'ego. Darcy- Hania. - przedstawił nas sobie.

- Czy wszyscy żużlowcy lubią oblewać dziewczyny wodą? - zapytałam.

- Nooo - odpowiedział Darcy i zaczął się śmiać razem z Przemkiem. Nie wiem o co im chodziło. W tym momencie zauważyłam żużlowca przechodzącego obok nas. Nie znałam go, ale był bardzo przystojny. Usmiechnęłam się sama do siebie. Przemek to chyba zauważył.

- Ślinka ci cieknie.

- Spadaj.

- Mam cię z nim zapoznać?

- Niby po co?

- Przecież widzę, że ci się podoba.

- Ślepy jesteś. 

- Zapoznać cię z nim czy nie?

- Poradzę sobie sama.

- Ok, jak chcesz. Ale od razu mówię, że on nie gada po polsku.

Jak myślicie, o kim mowa? ;-)