Trochę prób z IR w Lightroomie.

Niedawno zobaczyłem mem, gdzie dwóch osadzonych w więzieniu.

Jeden pyta drugiego: Co? Wracasz?

Drugi: Tam jest jak u nas, plus dzieci i nauczanie domowe.

Cóz! Coraz bardziej rozumiem moich osadzonych. Teraz kiedy są pozbawieni widzeń, rozpraw tym bardziej są ludźmi bez czasu. Sami mówią, że żyją od daty (odwiedzin, rozprawy, transportu) do daty. A teraz w stanie zawieszenia nie ma czasu, punktu odniesienia. A tu. "Na wolności". Też bez daty, bez końca, punktu odniesienia. Jedni liczą codzienne straty w biznesie, inni oglądają zgliszcza takich, czy innych planów.

I końca nie widać. Nawet na ulicach nie wiesz, czy ktoś się uśmiecha, czy szczerzy zęby, lub pokazuje język. Tylko oczy, a one podobno nie kłamią. Za to przyroda się nami nie przejmuje. Nie jesteśmy jej potrzebni.

Mali, wielcy ludzie.