Strach ma wielkie nosy. 

  

nie patrz za siebie, idź swoją drogą
wśród przyjaciół znajdziesz wszystko, tylko nie pomoc
oni są jak wiszący nad przepaścią pomost
bądź uważny, nie patrz na to, co jest obok
to tylko obłok, garstka marnych złudzeń
marnych jak ludzie wierzący w kłamstwa wróżek
10 lat temu bawiłem się resorakami
teraz na polibudzie bawię się liczbami
jak wektor obrałem swój kierunek,
ciąglę ćwiczę duszę pośród płytkich sumień
ramiona wzruszę, znam ich, są źli, za nimi stanę murem
co było cudem? fakt narodzin, życie jest kruche
niektórzy na zawsze skazani są na wóżek
nie wolno brać tego luzem, te słowa są kluczem
otwórz wreszcie bramę zwaną rozumem
nie wpuszczaj wszystkich, zrób selekcję gości
wstąpić mogą ci, którzy dodadzą mądrości
cały w żałości w świecie pełnym mitów
liczę na siebie w skutek licznych przygód
zostaję z tyłu czas na obserwację
w moich butach każdy z was połamałby sobie palce
a ja idę, stąpam po twardej ziemi
za którą nasi bracia oddali wszystko, co mieli
i nie szukam ceny w dupie mam materializm
pieniądz nie gra roli w życiu jakie znamy
zapomnieni jak chomik w pędzie za samym sobą
gonimy.. no właśnie, co gonimy? proszę o pomoc