...

Nic chce pisać o tym co sprawia ból. Chociaż to jest coś, co zawsze dawało mi natchnienie, za bardzo przyzwyczaiłam się do tego, tego co prawie mnie zabiło. Do wszystkiego można się przyzwyczaić. Do bólu najłatwiej. Umiejętność, którą opanowałam do perfekcji. Chce pisać o tym jak wysoko unosi sie teraz moja dusza. Jak prawie dotyka Nieba. Przyspieszone tętno, zaszklone oczy, wolność.. Objawy. Lekarstwo od którego chce sie uzależnić, na które chce umrzeć. Chce wszystko opisać ale chce wszystko zachować tylko dla siebie, okryć w najmniej widocznym zakamarku serca, duszy.. umysłu. Cieszyć się w samotności, tylko tak moge poczuć sie w pełni szczęśliwa. Nie potrafię sie tym podzielić, zbyt duzo tego. Nie chce sie tym dzielić. Jestem egoistką, a może jeszcze sama nie potrafię określić stanu mojego umysłu. Nie jestem w stanie niczego okazać, niczego oprócz ekstazy w której się znajduje..