... i nie wiadomo kiedy przyszła jesień.

Już dawno chciałam napisać, że lubię wrześnie, bo wrześnie zwykle przynoszą w moim życiu zmiany.
Nie zawsze te zmiany wydają się dobre, ale takie zwykle są.

Ten wrzesień już się prawie kończy i choć tym razem nie przyniósł żadnych wielkich zmian, to zakiełkował pomysłem, który mam nadzieję zostanie zrealizowany w przyszłym wrześniu.

Mam ogromną nadzieję w sercu, która owiana jest sporym niepokojem, ale TO NAPRAWDĘ DA SIĘ ZROBIĆ. I będę do tego dążyć.

Tymczasem rodzice wrócili z USA, jeszcze bardziej zmęczeni, niż gdy wyjeżdżali.
W najbliższy weekend są targi mieszkaniowe we Wro i bardzo bym chciała, żeby się ze mną wybrali, ale obawiam się, że zostanę z tym sama.

Nic nowego, zawsze zostaję sama, takie życie.

Ciężki ten miesiąc w pracy, ale ten tydzień to już totalna masakra, bo month end. Już się nie mogę doczekać rotacji, bo mam serdecznie dość tego procesu, dwa miesiące non-stop to zdecydowanie za długo.