Zabij mnie za trueschool i za szczere słowa,
weź ujeb mi łeb za to, że wierzę w Boga.
Weź zabij mnie, za sposób w jaki siadam na refren,
wyję, krzyczę, drze ten ryj- krzyk, deszcz #WesCraven.
Weź zabierz mi, te teksty, co wsiąkły w ziemię jak krew,
moich wrogów krew żyźni glebę.
Ty zjedz mnie za to, że nie ćpię, twu, nie ćpam kurwa,
za to, że wieszczę, nah nah, beka, jebać boombap?
Weź poszczekaj to tu, to tam, weź hejt na pętle,
co Ty tam masz pod deklem, bo z wierzchu to wiem- pysk pod pędzel.
Nie próbuj lotu, to jakbyś pluł pod wiatr.
Chciał jeden być blisko mnie, z orbity spadł.
Proszę nie mów o mnie, to sprawia ból.
Te głosy ranią mnie jak gwoździe, a najbardziej Twój.
Zostawiłam drzwi na oścież, zastawiłam stół,
lecz w moim domu jesteś tylko gościem, kurwa taki chuj.
Nie usłyszysz tego nigdy ode mnie, ich słowa oblepiają mnie jak pancerz.
Z ich ust wciąż płyną tylko brednie, kto dał Ci prawo uważać, że znasz mnie?
Myślisz, że trafiłeś w punkt? Chcesz, żebym stanęła pod mur? Luz.
Chcesz włożyć mi lufę do ust i pociągnąć za spust, ale nie masz już kul.
Ukrzyżuj mnie za pasję, krzyżuj za słowa, krzyżuj za Hip-Hop,
za to, że stanęłam pysk w pysk z nim, za to, że potem zjechałam na pitstop.
Stoją na linii ich ognia, jestem skazana, zobaczysz wkrótce.
Wiesz słowa ich są tylko kocimi łbami na mojej drodze po sukces.
Ej, nie piję przez Ciebie, piję za Ciebie.
Musisz mieć dużo zdrowia, by wbić w nas ziemię.
Mamy serca z betonu, chłodne głowy, to jest miks,
rap dał nam siłę, wpadłam w to po uszy, Obelix.