No sruprises...

Pustynia rozsiewa się po zielonych wzgórzach, dachy łamią sie w koronach drzew, lecz brudne okna zawsze otwierają się dla słońca.

Ludzie stoją jak wryci, małpy rzucają kamieniami w metalowe śmietniki.

Dzieci płaczą, bawiąc się szmacianymi lalkami.  

My sterowani pilotem z trybem wyłącznie ON/OFF, gonimy listy porywane przez wiatr.

Z wieczora znowu je piszemy, by gubić je na nowo.

Czasem ktoś wyrywa się z tłumu i zamiast pisać na papierze, maluje na chmurach wymyślne znaki, przez które przelatują niebiesko-czerwone samoloty. 

I tak o to powstaje krąg, chociaż zawsze ubrany w inną suknię.

Nic nigdy się nie kończy, tylko czasem zmieniają się bieguny.

Radiohead