Znalazłem chwilę czasu żeby coś napisać, wiec zacząłem zastanawiać się, co takiego jest ta miłość co to tyle jest jej dookoła, każdy o niej mówi i każdy wie jak się zachować gdy się już tą właściwą znajdzie. Nikt nie zastanawia sie co to jest miłość, każdy myśli że miłość to osoba, w której znajdziemy oparcie podczas trudnej chwili, bądź pocieszenie. Moim zdaniem miłość to kwestia przeżycia życia. Dla mnie, każdy człowiek jest stwożony ażeby kochać oraz być kochany. Jesteśmy tak zaprogramowani  żeby kochać. Jeden człowiek potrafi to bardziej pokazać z swojej strony a inny więcej. Istnieje wiele kobiet i mężczyzn, którzy zmieniają partnetrów życiowych dosłownie " jak rękawiczki". Nic dziwnego, skoro potrzebują tej miłości "więcej". Wiele folozofów dawniej i dziś próbowało zdefiniować słowami słowo miłość. Jednak to nie było nic prostego. Może nie patrzyli z odpowiedniej perspektywy na miłość? Może skupiali się na czymś innym niż miłość, typu zauroczenie bądź fascynacja. Być może miłość to najprostsza jak i za razem najtrudniejsza definicja na świecie. Dla mnie każdy człowiek kocha się tak samo, w niektórych przypadkach widać to bardziej a w innych mniej ale gdzieś tam w środku, w głębi serca każdy kocha jednakowo. Kwestia doboru odpowiedniego partnera do życia. Dopasujmy się do kogoś, w kim bedziemy widzieć cały nasz świat. W kimś kto da nam ostatniego papierosa nadziei. W kimś z kim miło spędzi się życie. Mam często takie wizje, widzę siebie jako dziadzia starego, siwego, z pomarszczoną skórą i babcią obok, siedząc z niebieskim sweterku na fotelu bujanym z kapeluszem na głowie i drewnianą laską w ręce, a na ogrodzie biegają słodkie małe dzieci bawiąc się ze swoimi rodzicami, tj moimi dziećmi, już wtedy dorosłymi ludźmi. Dla mnie dopiero po przeżyciu życia w takiej chwili jak wyżej bedzie wiadomo, ze spotkałem tą prawdziwa miłość, tą miłość na zawsze, na dobre i na złe.