No masz. 

Jestem szczęśliwy. Jestem z kobietą która mnie praktycznie w każdej sprawie rozumie. Lubie sprawiać jej niespodzianki, a szczególnie patrzeć jak sie uśmiecha na ich widok. Moją rozkminę porównywałem (niestety nie do mandarynek) do pomarańczy. 

Otóż:

Mając w ręku pomarańczę. Jeszcze nie obraną. Jest ona niejadalna poczęści a co na pewno nie jest smaczna gdy się w nią wgryzie. Widzimy ją dookoła, spostrzegamy jej budowę, kształt, ewentualne niedoskonałości. Jednak żeby ona była słodka, rozpływająca się w ustach musimy ją obrać z tej pomarańczowej skórki. Dostać się do wnętrza, zajżeć w głąb. Odsłonić to, do czego dążymy. Może w życiu też tak trzeba dotrzeć do głębi człowieka i poznać go głębiej? Myśle że jestem na dobrej, źle, wróć - na pewno jestem na dobrej drodzę jeśli chodzi o moją miłość - Małgosię! Ale to nie wszystko !!!!!!! 

Zdziwienie delikatne? Na pewno. 

Więc, obierając pomarańczę z pomarańczowej skórki prowizorycznie mamy ją już gotową do zjedzenia. Otóż chodzi w tym że gdy ją ugryziemy, pomimo pięknego wyglądu wnętrza jest gorzka. Da się ją zjeść ale to jeszcze nie jest to czego byśmy chcieli. Pod pomarańczową skórką zostaję taka (nie wiem jak to się nazywa) biała narość. Takie pozornie nic nie znaczące białe cosik któro jest gorzkie czy tam kwaśne. Musimy również i to usunąć. Pomimo trudności związanych z usuwaniem tego z naszej pomarańczki musimy to zrobić, chcąc uzyskać pożadany efekt. Często łapczywie i zachłannie rzucamy się swoimi szponami na owoc "zarośnięty" tą białą naroślą. Powoli. I tego musimy się pozbyć. Żyję w przekonaniu że podobnie jest w życiu. Zdawać może nam się ze już mamy kogoś uformowanego, kogoś kogo kochamy na wieki i chcemy z nim przeżyć każdą sekundę swojego wolnego czasu do końca swoich dni. Jednak tylko to - nie wystarczy. Nie można zapominać o wzajemnym szacunku. Trzeba "pielęgnować" to wszystko co jest dobre między nami ażebyśmy się za szybko "nie wgryźli" i w późniejszym czasie nie zaznali gorzkiego smaku...