jesteśmy młodzi

Wakacje. W końcu teoretycznie to na co tyle czekałam, mimo to czuję się dziwnie. Czuję jakby ten czas miał uciec mi znacznie szybciej niż kiedykolwiek. Czuję też, że będę musiała poświęcić ten czas w większości sprawom, które dość mocno mnie przytłaczają.

Jakoś przeraża mnie też perspektywa tego, że większość moich znajomych albo już bawi dzieci albo są w trakcie rozwiązania i tak naprawdę nie mam się z kim spotkać..A w sumie mam ochotę posiedzieć z jakąś fajną babką, pogadać o gównach, wyjść na piwo, iść na lody. Sama nie wiem..Może brakuje mi takiej bratniej duszy, która doradzi mi jakie mam kupić firanki, jaką ubrać sukienke. Jest Dorian. Jest moim przyjacielem. Ale nagle urwały się wszelkie mosty i każdy idzie w swoją stronę.I jakoś tego nie akceptuje..