...................

Już po całym weekendzie nauki, stwierdzam, że nie mam na nic siły. Jutro piszę 2 sprawdziany i kartkówkę. Super rozpoczęcie tygodnia. We wtorek moje długo wyczekiwane zawody z koszykówkę! Trochę się cykam... A tam. Jeszcze moja nauczycielka w-f powiedziała, że ta trema mnie zeżre i nie będzie ze mnie zawodnika. Ja jej jeszcze pokaże.

Wracając do tych weekendów to zawsze w niedziele mam takie uczucie, jakby ten świat pędził zbyt szybko. Po co? Nie zdążę nawet odpocząć po całym tygodniu, a tu znowu poniedziałek.Zawsze tak kurde było, jest i będzie. Co mam na myśli? To że jak chcemy aby coś trwało wieczność, trwa tylko chwilę. Całe życie tak minie. Niedawno pamiętam jak płakałam będąc pierwszy dzień w zerówce, pamiętam jak obiecywałam mojej mamie, że razem z nią zamieszkam jak będę mała. A teraz? Mam jej serdecznie dosyć, wiem że teraz dorastam i to jest normalne, ale tu nie chodzi o to. Mi chodzi o to że tyle rzeczy się zmienia w tak krótkim czasie. Tak mnie to irytuje. Tak IRYTUJE. Muszę ograniczyć moje przekleństwa. Już coraz rzadziej mi sięto zdarza, ale i tak we wtorek są te zawody, więc będę kląć... Dobra jak jeden dzień dam sobie upust emocjom to mi nawet dobrze zrobi.

https://www.youtube.com/watch?v=5nT0g887ShE