Zero weny jakoś, cóż.

Wszystko idzie dziwnym tokiem, jakby niezupełnie tak, jakbym to sobie zaplanowała.

Ale przecież nawet nie powinnam planować.

Pracy dużo, czasu mało, myśli jeszcze więcej, a chęci jeszcze mniej.

Czyli nic się nie zmienia ;D

Nawet moje podejście do szeroko pojętego wszystkiego.

Czasem zdarza mi się mówić rzeczy, których do końca nie chciałabym powiedzieć. Kubuś Puchatek i tak zawsze wiedział wszystko najlepiej, chociaż teraz czuje się zaniedbany. Zeszyty poniewierają się po wszystkich kątach globu i zaglądają w tą część mojej osobowości, którą chciałabym zostawić w spokoju. Pusto u mnie i brak kogoś naprawdę bliskiego, zatem radość ze wszystkich przejawów odnajdywania się w tym całkiem nowym jak dla mnie świecie. A może by tak udało się nie reagować na wszystkie uśmiechy, tylko zapamiętać zasadę równowagi w stosunkach z innymi.

Dzięki Wam wszystkim za obecność. ;*

I przepraszam za brak swojej.

PS. Zdjęcie by Shenna. ;)*