* * *




   Dzisiaj chyba wszystko się zmieniło. Zupełnie i bezboleśnie. Odpuściłam sobie tę całą bajkę, bo w końcu dotarło do mnie, że nie warto się starać. Nie mam o co. Nie mam dla kogo. Za niecały miesiąc zmieni się bardzo wiele. A teraz nawet nie będę miała czasu o tym myśleć. Wracam do siebie sprzed całego zamieszania i zostanę już do końca. Szkoda mi tych wszystkich dni, które odeszły... Bardzo dawno... I szkoda mi tego, że nie wrócą. I nie można już sobie wmawiać czegoś, co nigdy nie miało powodu, by powstać. Zabawne, że szukasz tyle czasu kogoś, z kim będziesz szczęśliwy, szukasz takiej osoby, z którą możesz rozmawiać o wszystkim, a kiedy na taką trafiasz, w ogóle jej nie doceniasz, a wręcz odrzucasz. 
  Skłamałabym, mówiąc, że już nie pamiętam i nie zależy mi na niczym. Ja po prostu się wycofuję. I nie liczę na nic. Nawet na rozmowę.

    Nie lubię wielu zdjęć. Dla mnie mieszczą za dużo. Nie lubię do nich wracać, ani przypominać sobie czegokolwiek. To tylko kłamliwe karteczki, bez znaczenia. Nie mają w sobie ani krzty prawdziwych relacji, czy wspomnień. Każdy mógłby powidzieć, że widzi szczęście i beztroskę, a ja pamiętam znacznie więcej, niż jeden moment przed naciśnięciem guzika. 

    
        Nic już nie będzie tak, jak sobie to wyobrażałam. Za wiele straciłam. 




                      * * *