Słowo daję, jak to się uda to będzie to graniczyło z cudem....

Plan jutra napięty do każdej sekundy... wszystko tylko po jedno. Rano po rower, potem zdążyć na 9:15 na lekcje...

słabo to widzę...

no, ale trzeba wierzyć, że się uda,

przecież nie można oszukać :P

Co się dzieje? Co się dzieje?

A kto to wie...

Radośniej! ;)

Nie, definitywnie czegoś takiego jeszcze nie było... xD

Kosmos, ale wyżej... jakiś czas temu to bym wyśmiał taki irracjonalizm, a teraz,

jejku, wracać, wracać! Aha, już się nie da, poszło... trudno, teraz jest już

tylko na przód ;)

Przetrwać burzę... przetrwać burzę.

Przecież to jak Morsztyn pisał.

Nieświadomie chyba (w każdym razie nie do końca świadomie),

człowiek bawi się z ogniem doskonale wiedząc, że to parzy... i wiedząc, że starczy, to nie...

dołoży więcej...

Hm... bo burza idzie pod wiatr, nie można próbować zdmuchnąć burzy uderzając w nią od frontu,

bo ona tylko się wzmocni i ruszy szybciej na ciebie... ale co, można innego zrobić? Odwrotnie?!

Odwrotnie to znaczy przejąć kierunek burzy, wtedy ona się odwraca i idzie w przeciwnym

kierunku, odchodzi...

Wiatr od burzy, ona odchodzi... wiatr do burzy... ona przychodzi...

No, to chyba tak działa. Ale ten wniosek niewiele pomaga.

Czy psychologia coś o tym mówi? :D

Co na ten temat wie vice Polski po etapie pisemnym finału? :P :P :D :D

Dobra, dobra, nie ma co się śmiać, trzeba gratulować ;)

Gratulacje :D

Ale sobie analogię TEJ BURZY do burzy wyszukałem........