odkopane

Odkopane gówienka to miłe gówienka.

Dzisiejszy dzień spod znaku chirurgii onkologicznej.

Koło się zamyka. Babcia, która pierwsza zauważyła, że jestem chora, dzięki kórej żyję i mam dwie nogi. A teraz ona wylądowała na onkologii, a patrzenie na to jest... ciężkie.

To, co starość i choroba robi z człowiekiem, jest brutalne. Gdy widzisz jak ktoś, kto zawsze ustawiał absolutnie wszystkich i biegał w eleganckich spódnicach, nagle jest wychudzony, zapadnięty, siny, spuchnięty, z błędnym wzrokiem, obdarty ze wszelkiej godności, zamiast mowy pojawia się niezrozumiałe mamrotanie, uporczywie domaga się słońca, a jego pamięć sięga trzydzieści sekund w tył. Maksymalnie.

A jedyne, co ty możesz zrobić, to siedzieć, głaskać i ze stoickim spokojem i bezgraniczną cierpliwością powtarzać "Babciu, nie ma słońca, jest zima, pada śnieg, jest styczeń, poniedziałek... Chcesz Gerberka...?".

Urodzony? (tak, nie; niepotrzebne 

skreślić); dlaczego "tak" ? (uzasadnić); gdzie 

kiedy, po co, dla kogo żyje? z kim się styka 

powierzchnią mózgu, z kim jest zbieżny 

częstotliwością pulsu? krewni za granicą 

skóry? (tak, nie); dlaczego 

"nie"? (uzasadnić); czy się kontaktuje 

z prądem krwi epoki? (tak, nie); czy pisuje listy do 

samego siebie? (tak, nie); czy korzysta 

z telefonu zaufania (tak, 

nie); czy żywi 

i czym żywi nieufność? skąd czerpie 

środki utrzymania w ryzach 

nieposłuszeństwa? czy jest 

posiadaczem majątku 

trwałego lęku? znajomość obcych 

ciał i języków? ordery, odznaczenia, 

piętna? stan cywilnej odwagi? czy zamierza 

mieć dzieci (tak, nie); dlaczego 

"nie"?

Stanisław Barańczak, moja miłość od lat sześciu. Ostatni raz kochaliśmy się w maju, gdy bez tchu przemaglowałam tomik jego poezji. A dziś znów wpadł mi w ręce. Niektórzy mają kisiel w majtkach od Justina Biebera, ja natomiast jestem skrajnie nakręcona, czytając Barańczaka. Biedny, gdyby się dowiedział, pewnie by się wystraszył. Amen.