Wakacje!

Już 18nasty sierpnia, nie wierzę. Tak szybko to zleciało, a zarazem tak się dłużyło...

Wakacyjnie jak zawsze wyjazdowo i ciekawie. Lubię to wracanie, jechanie, łażenie, z pociągu w pociąg wsiadanie, śniadania na dworcu, jezioro, morze, góry, słońce... Wtedy czuję, że żyję i że są wakacje.

Wakacyjny luz rzadko jednak jest całkowicie zupełny, czysty, pozytywny. Szukanie mieszkania potrafi zatruć życie, coś o tym wiem... a z drugiej strony kwestia tego, że jest się z tym samemu. Taka już jestem- organizatorka, kontrolerka,'i obrotna też'. O zgrozo. Sama siebie wykończę, własnym myśleniem i obowiązkowością... Mamy wina! ;) Całe szczęście mam kogoś kto umie mnie z tego wyleczyć, pokaże z góry każdy problem, kto ma w sobie radość życia i pewność, że będzie dobrze. Szczęściara jestem.

Obserwuję ostatnio relacje międzyludzkie i myślę o tym, że człowiek to mimo wszystko samotna wyspa, której żaden inny człowiek do końca nie zrozumie, nie przeczyta myśli, nie pozna serca, nie odkryje sekretów i mroków/blasków przeszłości. Każda przyjaźń, związek, więź, rodzina, okupione są małymi poświęceniami, przemilczeniami, kłamstewkami, przymrużeniem oka, ugryzieniem się w język, ustępstwami. Człowiek to nie jest puzzel, który obok innych, odpowiednich puzzli, scali się z nimi w jeden obraz. Zawsze będzie gdzieś nierówno, niekształtnie, nie do końca zgodnie z rysunkiem na obrazku. I tak musi zostać.

Zauważyłam też, że "byłe miłości" to najgroźniejszy przypadek żywych wspomnień;), bo przeszłość lubi o sobie przypominać w przyszłości, rozpycha się jak może, rozsiada i mąci, mąci ile może. Znam przynajmniej cztery przykłady. Strzeżcie się ;) no chyba, że jest to np. miłość do morza, której ja znów doświadczyłam parę dni temu... 'Chciej morzu podarować wiersz, chciej morzu podarować wiersz, ostatni wiersz, ostatni...' <3

Aha- znakiem przewodnim wakacji kaczki i koty! (pod patronatem śp. cudownego Pimpka)

Ełk, Zakopane, Kraków, Oświęcim, Gdańsk, Łódź, Skierniewice, Olsztyn, Warszawa... :)