Bu. To ja.

Ja? Czuję że definicja mojej tożsamości zmienia się z dnia na dzień.

Więc kto?

Krótko mówiąc, każdy ma taką odrębną cząstę siebie, jakieś cechy, przyzwyczajenia, które czynią go fajnym i unikatowym. Taki swój świat, myśli którymi lubi się otaczać i dzielić z innymi. A ja to tracę. Zanikam. Zmywam się, zlewam. Nabieram, a zarazem tracę kontakt z rzeczywistością. Im bardziej przypominam członka społeczeństwa poprzez ubiór czy zachowanie, tym mniej przypominam człowieka. Ktoś kiedyś stwiwerdził, że dorastanie to powrót do tego, kim tak naprawdę powinniśmy być. Może po prostu jestem takim złym tworem. Niezależnie od tego czy to mi się podoba czy nie.

Czasami chciałabym uciec gdzieś w las, siedzieć wieczorami przy ognisku bez komórek i innych urządzeń. Zasypianie w namiotach i budzenie się z poranną rosą. Zakochałam się w wyjazdach bractw rycerskich.