Moje Ormeau.

Y raczej bardziej Rumunow, ale moje i tak...

Zrobilam maly porzadek na photoblogu... I tak jeszcze nie dokonczylam, ostatnio za co sie nie zabiere to i tak spierdole, wiec zostawie to tak jak jest...

No wiec jestem caly czas w oczekiwaniu na slonce, ktore mam nadzieje niedlugo wyjdzie, bo ile moze padac...

Na slonca czekam dwa i to w zyciu i to na zewnatrz. To w zyciu bardziej mnie interesuje i bardziej cierpliwie na nie czekam... Wreszcie zaswieci i usmiechnie sie do mnie mam nadzieje, bo jak narazie jeszcze pioruny.

Wywolalam burze, musze czekac, az zaswieci promyk.

Nie chce sie juz wkurwiac i dolowac. Wierze, ze bedzie dobrze inaczej byc nie moze...

Tylko mysl o nas wywoluje u mnie delikatny usmiech...

<3