nie nawidzę siebie..

nic mi się nie udaje,jestem beznadziejna, nic mi nie wchodzi do głowy, nie mogę się niczego nauczyć..

cały czas myślę tylko o tym co mam zrobić żeby schudnąć..

jestem na tym punkcie już chora, siedzę tylko w tym internecie i czytam wszystkie możliwe blogi, porady..

mimo iż wcześniej w tak szybkim czasie schudłam teraz nie umiem, nie wiem co się dzieje..

ale.. ale ja wgram z tym, wierzę w to. I nie obchodzi mnie zdanie innych typu "jesteś chuda", "nie długo znikniesz" itd..

ja wiem swoje! nie będę się nad sobą użalać się nad sobą..

przez to że się odchudzam powoli trace wszystkich mi najbliższych przyjaciół.. "nie jestem już tamtą dziewczyną co kiedyś"

siostra podeszła do mnie na przewie w szkole usiadła obok mnie i się rozpłakała, prosiła mnie zebym zaczęła jeść, zrobiło mi się strasznie przykto i też się popłakałam.. wujek z ciocią którch ich córka też się odchudzała i trafiła na 1rok do szpitala też cały czas mówią i mówili za pierwszym razem że swoim nieustannym odchudzaniem ranie swoich najbliższych, że rodzice widząc to co robie sobie cierpią. Cały czas muszę żyć z tym, że niszczę siebię a razem z tym ranie tych co kocham. Ale ja nie przestanę przez to się odchudzać nigdy,zawszę dochodzę do wymierzonego celu i tym razem też tak będzie..

 już nie wiem jakie ćwiczenia stosować żeby schudnąć, kurcze :(..