Rozkmina

Wiele lat temu spotkałam się z narracją, że najpiękniejsze przyjaźnie tworzą się na studiach. A dla mnie personalnie studia to był bardzo słaby czas pod kątem zawierania znajomości. Nie oszukujmy się - jak jesteś studentem dojeżdżającym z miasteczka x do dużego miasta na studia, to twoje życie dostosowane jest pod rozkład zbiorkomu, z którego korzystasz. A ostatni autobus odjeżdżał o jakiejś 22:35, czyli pewnie w momencie, gdy potencjalna impreza była jeszcze w powijakach. Z tego powodu spędzałam raczej niewiele czasu ze "współtowarzyszami niedoli" i nie zawarłam żadnej głębszej relacji w tym okresie. Najlepszymi przyjaźniami okazały się, de facto te, zawarte w ramach hobby jakim od zawsze było śpiewanie. Nieważne, czy to chór, czy dawniej zespół religijny (ale taki z prawdziwego zdarzenia, z instrumentami, nie dziecięca schola!). A w dorosłym życiu? Tak, da się zawrzeć przyjaźnie w pracy i takie też u mnie istnieją. Z tym, że nie sprzyja im moje "szukanie swojego miejsca na ziemi".  Zaliczyłam już mieszkanie w 3 dużych miastach Polski, co powoduje, że ciężej spotkać się na pogaduchy. Choć jak to mówią... dla chcącego nic trudnego.