19.05.2011

zakochane słońce

powraca ta dożywotnia chwila

kiedy czas przestaje sprzyjać tęsknotom

rodzi się w nas wspomnienie pragnień

dla jakich można opuścić

tę skamieniałą planetę

przytwierdzasz do ust słowa

jakich warto tu używać

moja ostatnia bezcenna myśl

spowszedniała pośród tylu imaginacji

stała się porankiem

o który warto zapytać

nieszczęśliwie zakochane słońce

w moim oku utknęła łza

zdecydowanie niepoważna i przyzwyczajona

do bezsennych nocy

nie wiem skąd w nas aż tyle

grzecznych gestów

skoro to co czujemy zaprzecza epitafium

tak grzecznie ujętemu w paradoks

nie ominiemy tutejszych precedensów

nie rozpoznamy swojego odbicia

w kropli deszczu

zamieszkała w nas grzeszna melancholia

aby uczynić to co ludzkie

nieco bardziej zrozumiałym

rozpoznałam w twojej twarzy

mój smutek

odszukałam fantazje

dla jakich można śnić powolutku

bez wstawiennictwa obrazoburczej zimy