Garść nostalgii
Niebo odzyskało wiarę w to, co ludzkie,
wierne i zdane na łaskę szczęścia.
Sumienie, czekające
na każdego
za pobliskim węgłem, dziś przypomina
dalszy ciąg tej wiekopomnej historii,
jakiej mimo wszystko
stajemy się rozdziałem.
Usiłuję uwikłać się w ten dorodny sen -
przymierze tak łaskawe, że ból staje się
wspomnieniem echa.
Być może to Twoje ciało stanie się
świadectwem na istnienie rzeczywistości?
Może to Twoja delikatność
naznaczy świat
niepowtarzalnym piętnem,
który - zamiast obumrzeć - wniesie
w wieczność garść nostalgii?
Pragnę przyzwyczaić się do jedności
z lękiem - mogę się spodziewać najwyżej
niepokoju, inkrustowanego łzami.
Ubieram się w znoszony całun.
Trwam w żałobie po ostatnim człowieku.
Tylko obserwowani przez użytkownika bolimnieniebo
mogą komentować na tym fotoblogu.
4 dni temu
4 dni temu
4 dni temu
4 dni temu
4 dni temu
4 dni temu
4 dni temu
4 dni temu
Wszystkie wpisy