Wierzę w szczęśliwy koniec...

         Czasami wystarczą tylko gesty,by zmieniać rzeczywistość...

Miłość-to bliskość,

miłość to radość,

miłość to łzy,

miłość to rozumienie bez granic....

Nie,nie piszę tego ze wzgledu na walentynki-do napisania skłoniło mnie pewne spostrzeżenie...

Biedna rodzina-czwórka dzieci,mieszkanie w bardzo złym stanie-odpadający tynk ze ścian,malutkie pokoje,stary piecyk...

W salonie siedzą na kanapie rodzice-małżeństwo w średnim wieku,czule przytulające się do siebie,łapiące się za ręce...

Pomimo tego zewnętrznego ubóstwa-są szczęśliwi bo mają siebie...

Są szczęśliwi bo mają swój skarb-dzieci,których śmiech nieustannie rozbrzmiewa w tym malutkim mieszkaniu...

To oni tworzą domowe ognisko i przekazują ciepło swoim dzieciom...

Pomimo różnych trudności zyciowych-zawsze razem,bo im niepotrzeba wielu słów-wystarczą gesty...

A ile małżeństw zdaje się właśnie na takie gesty,które są potrzebne,które ubarwiają naszą ludzką egzystencję?

Bo spotkać właśnie takich ludzi to radość...