Poeci czasu 

   "Bo czasem stajemy się rekwizytem w teatrze świata..."

  Idziesz przez życie,cieszysz się chwilą...

 Masz miliony marzeń,swój własny kąt,wyidealizowany obraz świata człowieczego...

 Piszesz swoją własną historię,masz na nią plan-bo nic się nie zmieni,bo jest Ci tak dobrze...

  Nagle jak grom spada szara rzeczywistośc-choroba,śmierć,zostawia rany w twej duszy,tak trudno jest się podnieść bo i po co...

 Ideały zmieniły się w łzy,pragnienie śmierci jest tak kuszące...

 Leżysz na ziemi,wsłuchując się w psychodeliczną ciszę,oczekując pomocy,brakuje Ci światła,wewnętrznej mocy...

 Poleż chwilę w tym,co Cię przewróciło-po raz kolejny wygrała słabość...

 Wstań idź mocniejszy ta chwilą doświadczenia-niech ona w Twoim życiu coś zmienia,niech nie będzie tylko przeznaczeniem,czymś,co na Ciebie zawsze czeka...

Zastanów się, co możesz dać od siebie innym,jak zmieniac siebie-to nie jest trudne,wystarczy chwila refleksji...

Powstawaj z upadku i zanurzaj się w tym,co dobre-w odzyskanej nadziei...